dimecres, 29 de maig del 2013

Familia Romana: series (IV)


Ecce Aemilius, clarus miles fraterque Aemiliae, equitans ad oppidum pervenit. Ante magnum templum inter arbores vir Graecus stat et lyra canit. Vir Graecus canens laetus est. Aemilius ab equo descendit et dicit:
-        Salve poeta!
-        Salve clare miles!
-        Quid est nomen oppidi et nomen tibi?
-        Clare miles! Nescis ubi tu sis? Cannis es! Et ego sum Daedalus qui ut Pindarus carmen cano! Sed quo vadis, clare miles, et quod nomen est tibi?
-        Ego Aemilius sum, Daedale, et prope Romam eo ad sororem meam iuvandam.
-        O Roma! Roma, ubi Amphitheatrum Flavium est. Roma! Ubi Caesar regit. Roma! Ubi clarissimi actores agunt mirabiles fabulas. Roma! Caput Imperii Traiani! Felix es, clare miles Aemili, quia multae feminae sunt Romae!
-        Num amicam tu habes?
-        Singulae noctes singulas amicas mihi ferunt.
-        Veni mecum Romam, Daedale. Sed ego Pindarum nolo, necesse est canere meum bellum ut Homerus.
-        Gratias tibi, Aemili.
Et ecce miles et poeta qui equo Romam petunt.

Interea Medus cum exercitu suo Romae est. Exercitus saltatoribus musicisque celebrat Davi mortem. Explorator perveniens in tabernam perterritus est. Medus ebrius eum interrogat: “Quid est?”
Explorator parva voce loquitur et nemo eum audit.
-        Magna voce loquere!- Clamat Medus.
-        Mede, qui exsul es iniuste... Ego malum nuntium habeo... Amica tua, Lydia, videbatur a me cum Albino, tabernario Romano. Ii mane ab urbe discedebant equo et basia inter se tradebant...
Medus et exercitus tacent. Nunc Medus stat et dicit: mi exercitus ! Nos debemus necare illum tabernarium! Itaque discedite a taberna et equos ascendite. Post Albinum necatum, nos ad Iulii villam ibimus!

In villa, Aemilia in cubiculo suo plorat. Nunc Syra intrat: “ Quid est, domina?”. Aemilia cum lacrimis in oculis dicit:
-        Syra, bonane ancilla es?
-        Ego sum, domina.
-        Fratrem meum amo, Syra.
-        Sed necesse est fratrem et sororem inter se amare, domina. Hoc malum non est.
-        Syra... Ego multum fratrem meum amo, Syra. Fratrem meum amo ardenter... -Aemilia tacet et deinde rursus loquitur- Syra, Marcus filius meus Aemiliique est... Marcus filius incestus est!

Paulus Nualart scripsit. Laura Elias imagines fecit (1r Batxillerat)

diumenge, 12 de maig del 2013

Series: Familia Romana (III)


Silvae densae sunt in Germania, ubi aves pulchre canunt. Inter multas arbores exercitus Romanus est. Germani absunt. Ii ab militibus non videntur quia se occultant. Aemilius, clarus miles, gladio se exercet. Nunc nuntius equo pervenit. Nuntius fessus est. Longa est via Roma ad Germaniam. Fessus nuntius Aemilium, bonum magnumque militem salutat et chartam ei dat. In epistula hoc scriptum est:

“Salve Aemili, clarus miles qui pro magna Roma in Germania pugnat, Medus, liber homo, te salutat. Ego filius spurius Iulii et Deliae sum. Pater meus me repudiat. Iulio multa pecunia est, sed ego, qui nunc exsul sum et nullam pecuniam habeo, hereditatem volo, nam domini filius sum.
Tu, cui una soror est, Aemilia, a te peto pervenire Romam et oppugnare Iulium in villa sua. Soror tua in periculo est, magne miles.”

Aemilius, qui Aemiliam amat, equo Romam petit per virentes montes Germaniae...



Nox est. Iam stellae fulgent in caelo. Roma dormit. Ante amphitheatrum Flavium ignotus vir exspectat. Nunc Medus, qui Romae mercenarios conscripsit, adest.
-        Salve, Mede.
-        Salve. Quod nomen est tibi?
-        Ego... Davus sum!

Tum ignotus vir cucullum exuit. Davus ignotus vir est.

-        Dave! Quid?
-        Redi in villam, Mede. Iulius bonus dominus est, sed tu improbus servus.
-        Numquam! Ego heres sum, itaque servi, villa, hortus et pecunia omnia mea sunt. Omnia mea sunt!
Davus gladio Medum petit. Nunc Medus gladium ostendit et se defendit. Davus rursus eum aggreditur, sed Medus, qui ut deus Mars pugnat, in pectore Davi gladium ponit.

-        Mihi ignoscas amice...Fatum me exspectat.


Interea, Lydia sola est domi, sine Medo. Ante ostium alius vir est. Lydia ostium aperit et Albinus ab ea videtur.
-        Num Medus hic est?
-        Medus abest, bone tabernari.
-        Tune sola es, pulchra femina?
-        Ita est.
-        Ego lineam margaritarum habeo, formosa puella.

Lydia Albinum lineam margaritarum sumere ex crumena videt.

-        Qui sola te relinquit, te non vult, ergo non te amat, formosa...

Albinus Lydiam osculatur ac Lydia Albinum osculatur...

Paulus Nualart et Laura Elias scripserunt.
Laura Elias et Paulus Nualart imagines fecerunt (1r Batxillerat)